ابو الحسن احمد بن یحیی بن اسحاق راوندی معروف به ابن راوندی از اهالی شهر راوند ، متولد سال ۲۱۰ هجری قمری که در ۴۰ سالگی درگذشت.
دوران زندگی او با تحولات مذهبی و فکری عظیمی روبرو بود وی در ابتدا یکی از بزرگان معتزله قرن سوم هجری محسوب می گردید لیکن تغییر عقیده داد و در کتاب فضیحه المعتزله که آن را در پاسخ به کتاب جاحظ با نام فضیلت معتزله نوشت بشدت از معتزله انتقاد کرد. آنگاه برای مدت کوتاهی به مذهب تشیع گروید و کتاب الامامت از آثار دوره کوتاه تشیع اوست، اما ملاقات او با ابوعیسی وراق ملحد باعث خروج او از تشیع و اسلام روى گرداند و از آن پس به یکی از مهمترین ندانمگرایان و زندیقان تاریخ اسلام تبدیل شد.
بجز آنچه دشمنانش از وی نقل می کنند يا شیفتگانش به او نسبت می دهند چیزی از تالیفات وی به ما نرسیده است. کتاب الانتصار از خیاط معتزلی در رد و تکذیب مباحث ابن راوندی در بطن کتاب الزمرد به تحریر درآمده و به لطف الخیاط اطلاع از قسمتهای زیادی از کتاب زمرد برای ما مقدور گشته است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر